سفر به سرزمین عشق
سلام خدمت همه ی دوستان
امسال هم با لطف وعنایت شهدا روبه رو شده ام و دوباره یک دعوت نامه ی دیگری برایم فرستادن و من عاصی و گنه کار به مجلس عزایشان و قتلگاه پاکشان قرار که راه بدن.
انشاالله قراره که با گروه حاج سعید قاسمی یه سفر معنوی و عاشقانه ی دیگری برویم.
ظهر تاسوعا :طلاییه (مقر اباالفضل عباس)
شب عاشورا:کنار شهدای هویزه (شهید علم الهدی و هفتادو تن از یارانش )
ظهر عاشورا :قتلگاه فکه
اما این دفعه رنگ بوی سفر خیلی برایم فرق کرده مخصوصا رفتنم به طلاییه،نمی دانم وقتی که اسم طلاییه میاد احساس کاملا خاصی بهم دست میده،حس یک عاشق که داره به معشوقش میرسه
از یک طرف خاطرات چند روز زندگی کردن در آنجا ،(و میشه بگی یاد هر منطقه طلاییه یا هر زمانش می افتم کلی خاطرات برایم یاد آوری میشه)و حسرت آن لحظه ها را می خورم . کنار اون بچه های با صفا و اهل دل و زنگی کاملا شهدایی...
اما از طرفی دیگر احساس شرمندگی بزرگی بهم دست میده که چه قول هایی به خودم و شهدای گمنام طلاییه داده بودم . قرار بود چه کارهایی را انجام بدم و چه رفتارها و معاصی را کنار بگذارم .اما چه شد ...
باز هم شرمندگی ...
نمیدانم چه کار کنم ولی وقتی خیلی دقیق بهش فکر میکنم ، با خودم میگم مرام و لطف وبخشش شهدا بیشتر و یا اشتباهات من ،کلی امدوار میشم . و انرژی میگیرم ،و مشتاق رفتن به این سفر معنوی .
اما در آخر از همه ی دوستان عاجزانه تقاضا میکنم زمانی که تو هیئت دلشون بارونی شد حال خوبی بهشون دست داد من عاصی را هم دعا کنید.که سخت محتاج دعای دوستان هستم
من هم قول میدم به یاد گذشته ها سوره" یاسین" را کنار شهدای گمنام طلاییه به نیت رفقا بخونم
